HABİB BOSTAN, AYŞEGÜL ERTAN, HÜSEYİN ÖZ, ZİYA SALIHOGLU, HABİB BOSTAN
Haydarpaşa Numune Medical Journal - 2016;56(3):186-190
Amaç: Ülkemizde, genel anestezi uygulamaları esnasında oluşan hava yolu yönetimi ile ilgili sorunları adli yönden inceleyen bir çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmada hava yolu yönrtimi sırasında istenmeyen durumların yaşandığı iddiası ile dava konusu olan ve bilirkişi incelemesi için Adli Tıp Kurumu’na gönderilen olgular incelenmiştir. Yöntem: Adli Tıp Kurumu’nda 2006-2012 yıllarına ait hava yolu yönrtimi sırasında istenmeyen durumların yaşandığı iddiası ile dava konusu olan ve görüş bildirilen 37 dosya retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Olguların 27’si (% 72.98) kadın, 10’u (% 27.02) erkekti. Klinik branşlara dağılımı incelendiğinde; 16 olgu Kadın Hastalıkları ve Doğum (% 43.23), 7 olgu Kulak Burun Bogaz (%18.91), 6 olgu Genel Cerrahi (% 16.21) ’yi ilgilendiriyordu. Olguların 27’sinde (% 72.97) müdahale planlı, 10’unda (% 27.03) acil idi. Olguların 20’sinde preoperatif hazırlığın tam olarak yapıldığı, 17 olguda da bu hazırlıkta eksiklikler olduğu saptandı. Anestezi uzmanı veya anestezi uzmanı ile birlikte anestezi teknisyeninin anestezi uyguladığı olguların (% 75, 67) oranının cerrahın kontrolünde anestezi uygulayan anestezi teknisyeninkilere göre daha fazla olduğu görülmektedir. Zor entübasyon ile birlikte zor ventilasyon (% 37.83) en sık karşılaşılan istenmeyen durum olarak bulundu. Bunu trakeal yaralanmalar (% 18.91) ve özefagus yaralanmaları (% 10.81) takip etti. Zor entübasyon nedeniyle entübe edilemeyen ve trakeostomi açılan olgular tüm olguların %16.21’ ini oluşturmaktadır. Sonuç: Zor entübasyon kriterleri saptanmasa bile zor hava yolu gelişme riski göz önünde bulundurularak gerekli hazırlıklar yapılmalıdır. Ayrıca zor havayolunun tanınması ve yönetilmesine yönelik eğitimin yaygınlaştırılması gerektiğini düşünüyoruz.
