MUSTAFA BAŞTÜRK, SABAHATTİN MUHTAROĞLU, M FATİH KARAASLAN, ASLAN OĞUZ, AYTÜL ŞİMŞEK, MUSTAFA REYHANCAN
Klinik Psikofarmakoloji Bülteni - 2000;10(3):117-120
Amaç: Depresyonlu hastalarda yapılmış olan çalışmalar endorfin aktivitesinde değişikliği göstermekle beraber, şimdiye kadar olan plazma beta-EP seviyesi çalışmaları çelişkili sonuçlar vermiştir. Bu çalışmanın amacı plazma bazal beta-EP seviyelerindeki muhtemel değişikliklerin major depressif epizodun ağırlığı ile ilişkili olabileceği hipotezini test etmektir. Metod: DSM-IV kriterlerine göre major depressif epizod teşhisi konmuş ve üniversite hastanesinin psikiyatri servisine kabul edilmiş olan 36 hasta (17 kadın, 19 erkek) (ortalamaya ±SD: 48.6 ±13.2) ve 13 sağlıklı kontrol (ort. yaş. 38.70 ±10) çalışmaya dahil edildi. Değerlendirme esnasında onların HAM-D ve MADRS skorları sırasıyla 15 ve 8'in üstündeydi. Sabah plazma beta-EP seviyeleri standart RIA kitleri ile ölçüldü. Bulgular: Hastalarda bazal plazma beta-EP değerleri kontroller dekine göre önemli şekilde yüksekti (t=2.66 p<0.05). Ayrıca bazal plazma beta-EP seviyeleri ile HAM-D ve MADRS skorları arasında önemli bir korelasyon tesbit edildi. (Sırasıyla r=0.59 p<0.05 ve r=0.57 p<0.05). Sonuç: Bulgularımız şu hipotezleri desteklemektedir: 1) Major depressif epizodda kontrollere göre önemli şekilde yüksek olan plazma beta-EP seviyeleri merkezi limbik bozukluğu yansıtmaktadır. 2)Depressif semptomların ağırlığı ile plazma beta-EP seviyelerinin korelasyon göstermesi major depressif epizod esnasındaki merkezi limbik bozukluğun büyüklüğünü yansıtmaktadır.
