HAVVA KAÇAN SOFTA, GÜLŞEN ULAŞ KARAAHMETOĞLU
Psikiyatri Hemşireliği Dergisi - 2016;7(1):18-24
Amaç: Bu çalışma bir fizik tedavi hastanesinde yatmakta olan 65 ve üstü yaştaki bireylerde yeti yitimi ve depresyon arasındaki ilişkinin saptanması ve etkileyen değişkenlerin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırma bir fizik tedavi ve rehabilitasyon merkezinde tedavi görmekte olan 65 yaş ve üstündeki 144 yaşlı birey ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri hastaları tanımlayıcı veri formu, Geriatri Depresyon Ölçeği (GDÖ) ve Kısa Yeti Yitimi Ölçeği (BDQ) ile toplanmıştır. Bulgular: Bu çalışmada 73-76 yaşında (22.531±10.800), okur yazar olmayan, (21.635±11.784), işçi olarak çalışan (20.200±6.088), geniş aile tipine sahip (23.542±12.707), gelir düzeyi düşük (x=21.833), uzun süredir hastalığa sahip olan (23.491±13.539), bekar ve yalnız yaşayan yaşlıların (x=23.320), depresyon puanları yüksek ve anlamlı bulunmuştur. Eğitim düzeyinde artma, geniş aileye sahip olma, düşük gelir durumuna sahip olmanın yeti yitimi puan ortalamalarını yükselttiği ve bu değişimin anlamlı olduğu saptanmıştır. Çalışma sonucuna göre, yeti yitimi puan ortalamaları arttıkça anlamlı bir şekilde depresyon puan ortalamaları da artmaktadır (r=0.205; p=0.014<0.05). Sonuç: Yaşlıların yeti yitimi ve depresyon arasındaki ilişki yaşlıların tedavi ve bakım süreçlerini etkileyeceği için sıklıkla değerlendirilmesi önerilmektedir. Yalnız yaşayan, geniş aileye sahip olan ve gelir düzeyi düşük olan yaşlıların depresyon ve yeti yitimi açısından izlenmeleri ve desteklenmeleri önerilmektedir.
