GÜLEN AKYOL, CEM SEZER, AYLAR POYRAZ, ÖMÜR ATAOĞLU, BETÜL ÇELİK, ÖMER ULUOĞLU, NACİ EDALI
Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi Dergisi - 1997;5(1):68-73
Akut Epstein-Barr viüs (EBV) orofarenksin epitel hücrelerini ve B lenfositleri enfekte edebilen bir DNA virüsüdür. İnsitu hibridizasyon (İSH) hücresel ya da viral DNA veya RNA'nın nükleik asit sekansının saptanabilmesini sağlar. EBV'ün nazofarenks karsinomları (NFK), bazı B ve T hücreli lenfomalarda etiyopatogenezde rol aldığı bilinmektedir. Bu çalışmada 1990-1994 yılları arasında bölümümüze gelen 4 NFK, 11 Burkitt lenfoma, 2 lenfoblastik lenfoma,6 diffüz büyük hücreli lenfoma ve 1 immünoblastik lenfomada İSH yöntemiyle EBV varlığını araştırdık. Vakalarımızın 13'de (%54.1) EBV- DNA'yı saptadık .Pozitif boyanma nükleer lokalizasyon gösteriyordu. NFK'larının 1 'inde (%25) yaygın, hemen tüm nükleuslarda boyanma mevcuttu. Burkitt lenfoma vakalarımızın 6'sında (54.5), Burkitt dışı lenfomalarımızın yine 6'sında (%66.6) pozitiflik saptadık. EBV gösterilebilen diffüz büyük hücreli lenfomaların 3'ü CD 20 (+),1'i CD 45RO (+),1'i de hem CD20(-) hem CD 45RO (-) idi. EBV-DNA (+) lenfoblastik lenfoma vakamız ise CD 45RO (+) olarak belirlendi. NFK materyallerimizde aldığımız sonuçlar düşük olmakla birlikte kesin bir yorum yapmak için vaka sayımız yetersizdir. Bunda doku kalitemiz , kullandığımız probun türü ve hedef viral genomun saptanabilir düzeyin altında olması etken olabilir. Burkitt lenfomalardaki oranımız endemik olanlardan düşük ,sporadik vakalardan yüksektir. Bulgumuz Türkiye'deki Burkitt'lerin klinik olarak "intermediate" bir grup oluşturdukları ve normal populasyonda EBV insidansının yüksek olduğu düşünülürse çok şaşırtıcı değildir. Non-Burkitt lenfoma hasta grubumuzun çoğu B hücre özelliği göstermekteydi ki EBV'nün B hücre tropizmi bilinmektedir. T hücreli lenfomalarda EBV varlığı ise son yıllarda hem nazo/nazofarengeal hem de abdominal lokalizasyonlarda yayınlanmıştır.
