GÜLÜMSER GÜLTEKİN AKDUMAN, BARIŞ AKDUMAN, GÜROL CANTÜRK
Turkish Archives of Pediatrics - 2007;42(4):156-161
Amaç: Suçluluk, kişiyi toplum halinde yaşayan öteki bireylerin karşısına çıkaran bir çatışmanın ürünüdür. Ergenleri suça yönelten nedenler, bireysel ve çevresel nedenler olmak üzere iki temel gruba ayrılır. Bireysel nedenler, ergenlerin işlediği suçların, ancak oldukça küçük bir kısmını açıklayabilmektedir. Ergenlerin suça yönelmesinde esas önemli etmen çevresel nedenlerdir. Bunların başında, ergenin hayatını geçirdiği aile, okul, iş, kent ve arkadaş çevresi gelmektedir. Ergen suçluluğunun önlenmesinde ilk basamak risk etmenlerini saptayıp bunları ortadan kaldırmak veya azaltmaktır. Bu çalışma suça karışan ergenlerin genel özellikleri, suç tipleri, aile özellikleri ve ergen suçluluğuna etki eden etmenleri belirlemek amacıyla yapıldı. Gereç ve Yöntem: Çalışma Ankara’da suça karıştığı iddiası ile Cumhuriyet Savcılığı’ na getirilen 114 ergen ile yürütülmüştür. Veriler genel bilgi formu kullanılarak toplanmıştır. Araştırmada veriler SPSS 11.00 (sosyal bilimler istatistik paketi) sürümü kullanılarak incelenmiş, önce yüzdeler belirlenmiş, ardından da değişkenlerin dağılımları arasında anlamlı bir farklılık olup olmadığını belirlemek için tek örneklem ki-kare testi kullanılmıştır. Bulgular: Ergenlerin %81,6 ’sı erkek, %18,4’ü kız ve %54,4’ü 15 yaşındadır. Ergenlerin %36’ sı öz anne ve babası ile yaşamakta ve %42,1’i öğrencidir. Ergenlerin %71,9’ u suç işleme (isnadı) nedeni ile birden çok kez güvenlik birimine getirilmiş olup, % 88.6’ sının suçu birden çok kişi ile işlediği saptanmıştır. Çıkarımlar: Suça itilmiş ergenin yeniden topluma kazandırılması için; yargısal işlemlerin en kısa sürede sonuçlanması, iyileştirme sisteminin ergenin demografik ve biyo-psiko-sosyal özelliklerine uygun olarak yapılandırılması, ayrıca ergen ile birlikte ailenin de eğitimine yardımcı olunması gereklidir.
