Türk Medline
Dokran

GERİATRİK VE GERİATRİK OLMAYAN KRONİK OBSTRÜKTİF AKCİĞER HASTALARINDA GÜNLÜK YAŞAM AKTİVİTELERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

EBRU ÇALIK KÜTÜKCÜ, HÜLYA ARIKAN, MELDA SAĞLAM, NACİYE VARDAR YAĞLI, ÇİĞDEM ÖKSÜZ, DENİZ İNAL İNCE, SEMA SAVCI, TÜLİN DÜGER, LÜTFİ ÇÖPLÜ

Türk Geriatri Dergisi - 2015;18(1):68-74

Hacettepe University, Faculty of Health Sciences, Department of Physical Therapy and Rehabilitation, ANKARA

 

Giriş: Geriatrik hastalarda birçok başka hastalıkların varlığı, kronik obstrüktif akciğer hastalığı semptomlarını kötüleştirebilmekte ve fonksiyonel limitasyonlara yol açabilmektedir. Bu çalışmanın amacı; geriatrik ve geriatrik olmayan kronik obstrüktif akciğer hastalarında günlük yaşam aktivitelerinin değerlendirilmesi ve karşılaştırılmasıydı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya otuz sekiz kronik obstrüktif akciğer hastası dahil edildi. Hastalar; geriatrik (>65 yaş) ve geriatrik olmayan (<65 yaş) hastalar olarak iki gruba bölündü. Dispne seviyesi modifiye Medical Research Council Dispne Skalası ile değerlendirildi. Günlük yaşam aktiviteleri; performansa dayalı iki günlük yaşam aktiviteleri testi (Glittre Günlük Yaşam Aktiviteleri Testi ve Günlük Yaşam Aktiviteleri Simülasyon Testi) ile değerlendirildi. Bulgular: Çalışmada, geriatrik ve geriatrik olmayan hastaların pulmoner fonksiyon ve dispne seviyeleri benzerdi (p>0,05). Geriatrik olmayan hastaların Glittre Günlük Yaşam Aktiviteleri Testi süresi, geriatrik hastalarınkinden anlamlı olarak daha kısaydı (p<0,05). Geriatrik hastaların Günlük Yaşam Aktiviteleri Simülasyon Testinde tamamladıkları tur sayısı, geriatrik olmayan hastalarınkinden anlamlı olarak daha azdı (p< 0,05). Sonuç: Orta şiddetli-şiddetli geriatrik kronik obstrüktif akciğer hastalarında günlük yaşam aktiviteleri performansı; benzer hastalık şiddeti, dispne seviyeleri ve komorbiditeleri olan daha geç kişilerle karşılaştırıldığında azalmaktadır. Geriatrik kronik obstrüktif akciğer hastalarının günlük yaşam aktivitelerindeki etkilenimler, bu günlük yaşam aktiviteleri testleriyle yetişkin hastalara göre ayırıcı bir şekilde gösterilebilir.