SEVİL ÖZDEMİR TAKAK, AYLİN BAYDAR ARTANTAŞ
Ankara Medical Journal - 2018;18(1):103-116
Amaç: Bu çalışmada Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne başvuran hasta ve hasta yakınlarının sağlık çalışanlarına yönelik şiddet konusundaki görüş ve tutumlarının değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Materyal ve Metot: Çalışma 01 Aralık 2016-01 Şubat 2017 tarihleri arasında Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde, bu tarihler arasında hastaneye başvuran hasta ve hasta yakınları dâhil edilerek yapıldı. 43 sorudan oluşan bir anket sağlık çalışanı olmayan gönüllülere yüz yüze görüşme yöntemiyle uygulandı. Bulgular: Çalışmaya katılan 300 kişiden, sağlık çalışanlarına şiddet uygulandığına şahit olan katılımcı sayısı 78 (%26, 00), sağlık çalışanlarına şiddet uygulayan katılımcı sayısı ise 37 (%12, 33) idi. En sık uygulanan ve şahit olunan sözel şiddet iken, en sık şiddet uygulanan meslek grupları doktor (%48, 65) ve hemşireler (%40, 55); şiddetin en sık uygulandığı sağlık kurumu ise devlet hastaneleriydi (%67, 60). Katılımcılar, sağlık çalışanlarına yönelik şiddetin artma sebeplerini, sağlık kurumlarının çok kalabalık olması (%73, 00), hasta ve yakınlarının sabırsız olması (%65, 00) ve şiddet uygulayanların eğitimsizlikleri (%54, 30) olarak belirttiler. Sağlık çalışanlarına yönelik şiddetin nasıl engellenebileceği sorusuna ilk üç sırada alınan yanıtlar; verilen cezalar caydırıcı olmalı (%56, 30), sağlık kurumlarında güvenlik önlemleri arttırılmalı (%53, 70) ve halka yönelik eğitimler verilmeli(%52, 70) şeklindeydi. Katılımcıların %52, 30’ü sağlık çalışanlarının bazı durumlarda şiddeti hak ettiğini düşünürken; %6, 30’u bir doktorun şiddet görerek öldürülmesi haberini duyduğunda ’hak ettiği unsurlar olabilir’ şeklinde düşünmekteydi. Sonuç: Çalışmada katılımcıların yarısından çoğu sağlık çalışanlarının gördüğü şiddeti bazı durumlarda hak ettiğini düşünmekteydi. Sağlık çalışanlarına yönelik şiddetin nedenleri üzerinde mutlaka detaylı çalışmalar yapılmalı, bu konuda kalitatif çalışmalara ağırlık verilmelidir.
