FERYA ÇELİK, NURTEN TERKEŞ, EMİNE USLULAR, ÖZLEM ŞAHİN, LATİF SAVAŞ, AYŞE KARATEKE, GÜLZADE DUYGUN, HİLAL KAHRAMAN
Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi - 2017;20(4):243-252
Amaç: Bu çalışmanın amacı bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin işitme engelli bireylere yönelik tutumlarını belirlemektir. Yöntem: Çalışma Akdeniz Üniversitesi Hastanesinin dahili birimlerinde çalışan hemşirelerle Ocak 2017’de yapılmıştır. Çalışmanın örneklemini çalışmaya katılmayı kabul eden 106 hemşire oluşturmuştur. Çalışmanın verileri “Kişisel Bilgi Formu” ve “Yetersizlikten Etkilenmiş Kişilere Yönelik Tutum Ölçeği” kullanılarak elde edilmiştir. Verilerin istatiksel analizi SPSS 23.0 paket programı kullanılarak yapılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan hemşirelerin çoğunluğunu pediatri ve kardiyoloji kliniklerinde çalışan hemşireler oluşturmuştur. Hemşirelerin yaş ortalaması yaş ortalamaları 31.43±6.55’’tir, %92.5’i kadındır. Hemşirelerin hiçbiri işaret dili bilmemektedir. Hemşirelerin % 47.4’ü işitme engelli bireyle iletişim kuramadığı için üzüldüğünü belirtmişlerdir. Hemşirelerin %75.5’i en az bir kere işitme engelli bir bireye bakım vermiştir. Engelli bir arkadaşa sahip olmayan hemşirelerin engelli bireylere yönelik tutumları engelli bir arkadaşı olan hemşirelerin tutumlarından daha iyidir. Kardiyoloji kliniğinde çalışan hemşirelerin işitme engelli bireylere yönelik tutumları diğer kliniklerde çalışan hemşirelere göre daha olumludur (p<0.05). Sonuç: İşitme engelli bireylerle iletişim kurabilmek için hemşirelere yönelik olarak hazırlanan etkin eğitim programları gereklidir.
