EMEL KURT, NEŞE YORGUNER KÜPELİ, EKİN SÖNMEZ, NECATİ SERKUT BULUT, YILDIZ AKVARDAR
Nöropsikiyatri Arşivi - 2018;55(1):22-28
Amaç: Aile içi şiddet (AİŞ), eşler ya da aynı evde yaşayan akrabalar arasında yaşanan her türlü şiddet davranışıdır. Yaşanan şiddetin muhatabı genellikle kadınlar ve çocuklar olmaktadır. Bu çalışmada, psikiyatri polikliniğine başvuran kadınlarda aile içi şiddet yaşantısının gözden geçirilmesi, sosyodemografik faktörlerle ilişkisinin incelenmesi ve eşlik eden ruhsal belirtilerin saptanması amaçlanmıştır. Yöntem: Psikiyatri polikliniğine başvuran, çalışmaya katılmayı kabul eden kadınlardan Aile İçi Yaşantı Anketi (AİYA) ve Belirti Tarama Listesi’ni (Symptom Check List-90-R; SCL-90-R) doldurmaları istendi. Bulgular: Çalışmada 300 kişi değerlendirilmiştir. Yaş ortalaması 36, 24±10, 88’dir. Katılımcıların %75, 7’si evlidir, çoğu çekirdek aile olarak yaşamaktadır. Kadınların %70, 1’i evliliğinde sözel şiddet, %49, 0’u fiziksel şiddet gördüğünü belirtmiştir. Sözel şiddet görenlerin %65, 3’ü fiziksel şiddet de görmektedir. Şiddet görmeyen kadınların oranı %26, 1’dir. Çalışmada şiddetin uygulanma biçimi, derecesi, kadınların şiddet ile ilgili tutumları ve çocuklukta şiddet yaşantısı incelenmiştir. Katılımcıların yaşı, eğitim durumu, evlenme yaşı, evlenme biçimi, eşin yaşı ve eğitim durumu fiziksel veya sözel şiddet görmeyle ilişkili değildir. Hem sözel hem fiziksel şiddetin ekonomik gelir düzeyi ile anlamlı ilişkili olduğu belirlenmiştir (p<0, 05). SCL-90-R puanı ortalaması 1, 40±0, 68’dir; alt gruplar arasında en yüksek puan ortalaması depresif belirtilerdedir (1, 80±0, 79). Fiziksel ve sözel şiddet gören kadınların psikiyatrik belirti düzeyi, şiddet görmeyen gruba göre anlamlı ölçüde yüksek bulunmuştur (p≤0, 001). Sonuç: Çalışmaya katılan kadınların çoğunun şiddete maruz kaldığı, ekonomik gelir düzeyi azaldıkça her iki şiddet türünün de daha yüksek oranda yaşandığı görülmektedir. Şiddet, psikiyatrik belirtileri arttırmaktadır. AİŞ’in yüksek oranda saptanması ve ruhsal etkileri düşünülürse, şiddetin klinisyenler tarafından ruhsal değerlendirmenin bir parçası olarak sorgulanması gereklidir.
