AHMET HAMDİ ALPASLAN, UGUR KOCAK, KEREM SENOL COSKUN, OMER OZBULUT, ARDA YESİL
Psychiatry and Behavioral Sciences - 2015;5(4):157-163
Amaç: Psikiyatri branşı, son yıllarda tüm dünyada mezuniyet öncesi tıp eğitiminde büyük önem kazanmıştır. Tıp öğrencileri arasında psikiyatriye karşı tutumlar gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde yoğun şekilde araştırılmaktadır. Psikiyatriye karşı tutumlar ve ihtisas için psikiyatri uzmanlığının tercih edilmesi demografik, kişilik ve sosyal değişkenler gibi birçok etmen tarafından belirlenmektedir. Bu çalışmada tıp fakültesi öğrencilerinin psikiyatriye karşı tutumları ve aleksitimi ile olası ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışma kesitsel olarak tasarlanmıştır. Çalışma örneklemi 2013-2014 akademik eğitim-öğretim yılına ait 1. sınıftan (n=85) ve 2. sınıftan (n=73) toplam 158 preklinik öğrencisi ile 5. sınıftan (n=39) ve 6. sınıftan (n=58) toplam 97 klinik öğrencisini kapsamaktadır. Çalışmaya dâhil edilen öğrencilere Attitudes Towards Psychiatry (ATP-30), Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAS-20) ve sosyodemografik veri formu uygulanmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılanların ortalama ATP puanı 106,07 (sd=13,05) bulunmuştur. Çalışmamızda erkek öğrencilerin ATP puanları kadın öğrencilere göre anlamlı derecede daha yüksekti (p=0.001). Öğrencilerin psikiyatriye karşı tutumları ile akademik yıl arasında negatif anlamlı ilişki tespit edilmiştir (p<0.001). Preklinik ve klinik gruplar ATP ölçeğinden, istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunan maddeler yönünden karşılaştırıldığında klinik grubun sekiz maddeden birisi dışındaki tüm olumsuz maddelerden preklinik gruba göre anlamlı derecede daha yüksek puanlar aldıkları saptanmıştır (p<0.05). Son olarak aleksitimik öğrenciler ile aleksitimik olmayan öğrenciler arasında toplam ATP puanları yönünden anlamlı bir farklılık saptanmamıştır (p>0.05). Sonuç: Afyon Kocatepe Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencileri psikiyatriye karşı orta düzeyde olumlu tutuma sahiptiler. Erkek öğrenciler kadınlara göre daha olumlu tutuma sahipti. ATP ölçek puanı ile eğitim yılı arasında negatif bir ilişki saptandı. Çalışmamızdaki katılımcılar Türkiye’deki tüm tıp öğrencilerini temsil etmemektedir, bulgularımızın test edilmesi için geniş örneklemler üzerinde kapsamlı çalışmalar yapılmasını öneriyoruz. Klinik psikiyatri ile daha erken temas, olumlu eğitici rol modelleri ve etkili eğitim yöntemlerinin tıp öğrencilerinin psikiyatriye karşı tutumlarında olumlu değişikliklere yol açacağını düşünmekteyiz.
