ÖMER COŞKUN, ÜMİT SAVAŞÇI, AHMET KARAKAŞ, KEMAL ŞİMŞEK, İSMAİL YAŞAR AVCI, SABAHATTİN SARI, CAN POLAT EYİGÜN
Türk Geriatri Dergisi - 2013;16(4):359-364
Giriş: Ayak enfeksiyonları diyabetik hastalarda klinik pratikte en sık rastlanılan komplikasyonlardan biridir. Bu hastalık ve onun sekelleri diyabetik hastalar arasında hastaneye yatışın en önemli nedenlerinden biridir. Diyabetik ayak enfeksiyonu tedavisinde esas hedef uzuv kaybının önüne geçmek ve fonksiyonlarını yerine getirmesini sağlamaktır. Bu çalışmada diyabetik ayak enfeksiyonu hastalarına ait çeşitli klinik parametreler değerlendirildi ve risk faktörleri enfeksiyonun derecesi gibi durumlarla kıyaslamaları yapıldı. Gereç ve Yöntem: Gülhane Tıp Fakültesi hastanesi enfeksiyon hastalıkları kliniğinde 2005- 2012 yılları arasında yatırılarak tedavi gören diyabetik ayak enfeksiyonu tanısı konulmuş 32 (24 erkek ve 8 kadın) hastanın dosyaları geriye dönük olarak incelenerek yapıldı. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 63.53±9.9 idi. Kontrolsüz diyabete sahip olmanın diyabetik ayak enfeksiyonu riskini arttırdığı tespit edildi. Ateş, periferik lökosit, akut faz reaktanları ve biyokimyasal parametreler açısından bakıldığında hastalığın derecesi ile ilişkilendirilemeyeceği ancak akut veya ileri safhada spesifik olmayan bir şekilde değişebileceği tespit edildi. Kültürde tek çeşit üreme daha fazla tespit edildi. Kombine antibiyotik tedavisi yüksek oranda tercih edilmişti. Hiperbarik oksijen tedavisine bazı amputasyon düşünülen hastalar dâhil iyi yanıt verdiği tespit edildi. Sonuç: Diyabetik ayak enfeksiyonları multidisipliner tedavi yaklaşımı gerektiren önemli bir durumdur. Bu amaçla hastadan alınan iyi bir anamnez, klinik değerlendirme, uygun radyolojik ve mikrobiyolojik yöntemlerle erken tanı ve uygun tedavi muhtemel bir fonksiyon bozulmasını ve uzuv kaybını önleyecektir.
