FATMA DİNÇ, AYLİN KURT, SEMA NUR ATAY, ÜMİT ERBOĞA, KADİRHAN KILIÇ
Anatolian Journal of Health Research - 2025;6(2):123-130
Amaç: Bu çalışma, adolesanlarda nomofobinin belirleyicilerini ve yalnızlık ile ilişkisini incelemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Yöntem: Kesitsel tipteki bu çalışma, 10 Şubat – 14 Nisan 2025 tarihleri arasında Türkiye’nin Batı Karadeniz Bölgesi’ndeki bir ilin dört farklı lisesinde öğrenim gören 506 ergen ile gerçekleştirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya katılan adölesanların yaşları 14 ile 17 arasında değişmektedir. Dokuz-On Sekiz Yaş İçin Nomofobi Ölçeği ortalama puan (SS) 70.20 (23.01), UCLA Yalnızlık Ölçeği’nden alınan ortalama puan (SS) ise 14.91 (3.98) olarak bulunmuştur. Yalnızlık ile toplam nomofobi puanı arasında anlamlı ve pozitif yönde bir korelasyon saptanmıştır (r=0.264, p=0.000). Çoklu doğrusal regresyon analizi sonuçlarına göre; daha genç yaşta olmak, kadın cinsiyet, telefon kullanım süresinin uzun olması, gerçek hayatta olduğundan daha fazla sosyal medya arkadaşına sahip olmak, sabah uyanır uyanmaz telefonu kontrol etme alışkanlığı ve yüksek yalnızlık hissi, nomofobi düzeyinin artmasına anlamlı düzeyde katkı sağlayan faktörler olarak belirlenmiştir (F = 17.473, p=0.000, R² = 0.246). Sonuçlar: Bu çalışma, adölesanlarda nomofobi düzeyinin yalnızlık ile birlikte bireysel (yaş, cinsiyet, telefon kullanımı) ve sosyal etkenler (sosyal medya arkadaş sayısı, sosyal alışkanlıklar) ile anlamlı şekilde ilişkili olduğunu göstererek, dijital bağımlılıkla mücadelede bu boyutların birlikte ele alınmasının önemini vurgulamaktadır. Adölesanların dijital cihazlarla olan ilişkisini yeniden yapılandırmak için, sosyal farkındalık kampanyaları ve eğitim programlarında, telefon kullanım alışkanlıkları ve yalnızlık gibi değiştirilebilir faktörlerin nomofobi gelişiminde belirleyici rol oynadığına dikkat çekilmelidir.
