AYŞE ALICI, ELİF SEREN TANRIVERDİ, İLAYDA BUDAK, MURAT AKKAN, GÜLGÜN YENİŞEHİRLİ, BARIŞ OTLU,
Mediterranean Journal of Infection Microbes and Antimicrobials - 2024;13(1):1-6
Giriş: Rotavirüsler dünya çapında bebeklerde ve küçük çocuklarda şiddetli ishalin önde gelen nedenidir. Bugüne kadar A grubunda 32 farklı G ve 47 farklı P genotipi tanımlanmıştır. Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) salgınının ardından, ülkemiz, COVID-19 ile ilişkili akut gastroenterit de dahil olmak üzere bulaşıcı hastalıkların görülme sıklığını etkili bir şekilde azaltan çeşitli önlemler uyguladı. Bu çalışmada COVID-19 pandemi önlemlerinin rotavirüs genotip dağılımında değişikliğe neden olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Rotavirüs antijeni pozitif olan 64ü pandemi öncesi ve 64ü pandemi döneminde olmak üzere toplam 128 gayta örneği genotiplendirme için ileri çalışmaya alındı. Pandemi öncesi dönemde örneklerin 50sinde (%78) revers transkripsiyon-polimeraz zincir reaksiyonu ile rotavirüs RNAsı tespit edilirken, pandemi döneminde örneklerin 51inde (%80) rotavirüs RNA tespit edildi. Bulgular: Pandemi öncesi dönemde çalıştığımız hastalarda şu sonuçlara ulaşılmıştır: 24ünde (%48) G9P[8], 14ünde (%28) G1P[8], beşinde (%10) G2P[8], üçünde (%6) G2P[4], ikisinde (%4) G3P[8], birinde (%2) G4P[8] ve birinde (%2) G9P[4]. Pandemi döneminde çalıştığımız hastalarda şu sonuçlara ulaşılmıştır: 28inde (%54) G9P[8], 12sinde (%24) G1P[8], altısında (%12) G2P[8], ikisinde (%4) G2P[4], birinde (%2) G3P[8], birinde (%2) G4P[8] ve birinde (%2) G9P[4]. Sonuç: Çalışmamızda G9P[8]nin her iki dönemde de baskın genotip olduğu bulundu. Pandemi öncesi ve pandemi dönemi arasında rotavirüs genotipleri arasında fark olmadığı bulundu.
