OKAN TAYCAN, ARMAĞAN ÖZDEMİR, SERAP ERDOĞAN TAYCAN
Nöropsikiyatri Arşivi - 2017;54(2):99-104
Amaç: Bu çalışmada, depresyon hastalarında aleksitimi ile başta bedenselleştirme olmak üzere çeşitli faktörler arasındaki ilişkinin incelenmesi ve aleksitiminin yordayıcılarının saptanması amaçlanmıştır. Yöntem: Major depresif bozukluk tanısı konan 90 hastaya Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAÖ), Beck Depresyon Ölçeği, Belirti Tarama Listesi- 90, Bedensel Duyumları Büyütme Ölçeği ve Belirti Yorumlama Ölçeği uygulanmıştır. Hastalar TAÖ kesme puanına göre (≥59= aleksitimik) aleksitimik olan ve olmayan şeklinde iki gruba ayrılarak karşılaştırılmıştır. Aleksitiminin yordayıcıları ise çoklu doğrusal regresyon analizi ile test edilmiştir. Bulgular: Hastaların 36’sı (%40) aleksitimik grupta yer aldı. Aleksitimik grupta kadınların oranının, depresyon seviyesinin, genel psikopatoloji ve psikolojik zorlanma düzeyinin, bedensel belirti bildiriminin, bedensel duyumları büyütme eğiliminin, bedensel belirtileri gerek bedene ait, gerek ruhsal, gerekse normal nedenlere bağlama eğilimlerinin, aleksitimik olmayan gruba oranla anlamlı olarak daha yüksek olduğu tespit edildi. Ayrıca yaşın, depresyon seviyesinin, bedensel belirti düzeyinin ve bedensel belirtileri bedene ait nedenlere bağlama eğiliminin aleksitiminin yordayıcıları olduğu saptandı. Sonuç: Bulgularımız depresyon hastalarında aleksitimi ile bedenselleştirme arasında yakın bir ilişkinin varlığına işaret etmektedir. Depresif hastalarda aleksitimi ve bedenselleştirmeye olan eğilimin altta yatan depresif tabloyu maskeleyebileceği ihtimali göz önüne alınarak klinik açıdan dikkatli değerlendirilmesi önerilmektedir.
