OĞUZHAN KURŞUN, HÜLYA KARATAŞ, NEŞE DERİCİOĞLU, SERAP SAYGI
Nöropsikiyatri Arşivi - 2016;53(3):213-221
Amaç: Tedaviye dirençli epilepsilere yaklaşım ve cerrahi tedavi konularında özelleşmiş merkezler lokalizasyonla ilişkili epilepsilerin ayırıcı tanısının yapılmasının önemini vurgulamaktadır. Son yıllarda temporal ve frontal lob epileptik sendromlarına olan ilgi artarken paryetal ve oksipital lob epilepsilerine olan ilgi daha azdır. Yöntem: Burada tedaviye dirençli 46 lezyonlu paryetal lob epilepsi hastasının klinik, elektroensefalografik ve nörogörüntüleme karakteristikleri sunulmuştur, hastalar 1-10 yıl takip edilmiştir. Bulgular: Bu çalışmada hastaların %78, 3’ünde aura semptomları vardı, bunlar duyusal semptomlar (%72, 2), baş ağrısı (%36, 1), bulantı ve kusma (%36, 1), psişik semptomlar (%36, 1) ve görsel semptomlar (%16, 6) şeklindeydi. En sık rastlanan iktal davranışlar paresteziler (%69, 6) ve fokal klonik aktiviteydi (%39, 1). Tonik postür, çeşitli otomatizmalar, baş deviasyonu, boş bakma, ağrı hissi ve konuşma bozuklukları azalan oranlarda saptandı. Basit parsiyel nöbetler %69, 6, kompleks parsiyel nöbetler %43, 5 ve sekonder jeneralize tonik klonik nöbetler %58, 7 oranında saptandı. Hastaların üçte birinde interiktal rutin EEG anormal zemin aktivitesi gösterdi. Lokalize olmayan epileptiform bozukluklar %34, 8 hastada görüldü. Hastaların öngörülen etyolojileri azalan sırayla olmak üzere şu şekildeydi: posttravmatik ensefalomalazi, inme, tümör, kortikal gelişimsel malformasyon, atrofi ve arteriyovenöz malformasyon. Sonuç: Lezyonlu semptomatik parsiyel epilepsi hastalarının klinik, elektroensefalografik ve nörogörüntüleme özelliklerini iyi tanımak, kriptojenik parsiyel epilepsi hastalarında nöbet odağının paryetal loba ne zaman lokalize edilmesi gerektiği konusunda yol gösterici olabilir. Böylece epilepsi cerrahisi öncesinde paryetal lobun intrakraniyal elektrotlar gibi daha invaziv tekniklerle hangi durumlarda örnekleneceğine karar verilebilir.
