ŞENAY ARAS DOĞAN DİDEM KAYA
Cumhuriyet Hemşirelik Dergisi - 2024;8(1):85-91
Amaç: Bu çalışmanın amacı, ebeveynlerin çocukluk döneminde yaşadıkları kötü muamele ile cinsel eğitime yönelik tutumları arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Yöntem: Araştırma tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmaya 325 ebeveyn katılmıştır. Kişisel Bilgi Formu, Cinsel Eğitime Yönelik Tutum Ölçeği (CEYTÖ), Çocukluk Çağı Olumsuz Yaşantılar Ölçeği (ÇÇOYÖ) kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan ebeveynlerin %86,8’i anne, %13,2’si babadır. Ebeveynlerin yaş ortalaması 36,55±6,00’dır. Çocuklara verilecek ilk cinsel sağlık eğitiminin 4-6 yaş arasında verilmesini uygun gören ebeveynlerin oranı %40,3’tür. Ebeveynlerin CEYTÖ toplam puan ortalamaları 139,80±12,31, ÇÇOYÖ toplam puan ortalaması 1,50±1,93’tür. Eğitim seviyesi arttıkça cinsel eğitime yönelik olumlu tutum artmaktadır (p<0,05). Okullarda cinsel sağlık eğitimi alan ebeveynlerin çocuklarının cinsel sağlık eğitimine yönelik tutumları yüksektir (p<0,05). Çocukluk çağı olumsuz yaşantılar ölçeği ile cinsel eğitime yönelik tutum ölçeği arasında anlamlı ilişki bulunmamaktadır (r: -0,010 p:0,850). Sonuç: Ebeveynlerin cinsel sağlık eğitimine yönelik tutumları yüksek, çocukluk çağı olumsuz yaşantıları düşüktür. Ebeveynlerin çocukluk çağı olumsuz yaşantıları ile cinsel eğitime yönelik tutumları arasında anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır. Ebeveyn eğitim düzeyinin artması ve eğitim içeriğinde cinsel sağlık bilgilerinin yer alması cinsel eğitime yönelik tutumu olumlu yönde arttırmakta aynı zamanda olumsuz çocukluk çağı yaşantılarına olan farkındalığı arttırmaktadır.
