FATMA HANCI, SEVİM TÜRAY, HÜSEYİN KOCABEY, NİMET KABAKUS
Archives of Epilepsy - 2021;27(1):39-46
GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, febril nöbet sonrası epilepsi gelişimi için risk faktörlerini araştırmaktır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya, 2014-2017 yılları arasında ilk kez febril nöbet geçiren 449 hasta dahil edilmiştir. Bu hastaların sosyodemografik, klinik ve elektroensefalografik özellikleri hastane kayıtlarından elde edilmiştir. Febril nöbet sonrası en az üç yıl takip edilen hastalar; epilepsi ve febril nöbet tanısı alanlar ve sadece febril nöbet tanısı alanlar olarak iki gruba ayrılmıştır. Çalışmada bu iki grup birbiriyle karşılaştırılmıştır. BULGULAR: Febril nöbet tanısı ile izlenen 238’i (%53.2) erkek, 211’i (%46.8) kız toplam 449 hastanın 42’sine (%9.4) takibi sırasında epilepsi tanısı konulmuştur. İlk febril nöbet zamanında ortalama yaş 21.4±14.5 ay idi. Hastaların 217’sinde (%48.3) febril nöbet aile öyküsü, 66’sında (%14.7) ailede epilepsi öyküsü vardı. Febril nöbet özellikleri açısından, epilepsi grubunda kompleks febril nöbet prevalansı anlamlı olarak daha yüksekti. Perinatal asfiksi öyküsü ve ilk elektroensefalografide epileptiform veya zemin ritmi anormalliğinin olması epilepsi grubunda anlamlı olarak daha yüksekti (p<0.001). TARTIŞMA ve SONUÇ: Başlangıç elektroensefalografisinde epileptiform deşarj olması, perinatal asfiksi öyküsünün olması ve ilk febril nöbetin kompleks tipte olması epilepsi gelişimi için risk faktörleri arasında sayılabilir.
