NİLÜFER ALPTEKİN, ALPER SAĞLANMAK
Aydın Dental Journal - 2024;10(3):247-257
Amaç: Zigomatik implantlar, ileri derecede maksiller atrofiye sahip hastalarda kemik ogmentasyonu işlemlerine alternatif bir tedavi seçeneği olarak görülmektedir. Ancak, implantların yerleştirilmesi sırasında çevredeki anatomik yapılara zarar verme riski bulunmaktadır. Bu riski en aza indirmek için implantın pozisyonunun doğru belirlenmesi ve üç boyutlu planlama yapılması önerilmektedir. Bu çalışmanın amacı, free-hand yöntemiyle çalışma modeli üzerinde yerleştirilen zigomatik implantların açısal ve doğrusal sapmalarını değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: On altı zigomatik implant, dört adet yüksek yoğunluklu polietilen model üzerine yerleştirildi. Dijital planlama amacıyla konik ışınlı bilgisayarlı tomografi taramaları yapıldı. 3 boyutlu sapmayı değerlendirmek için preoperatif ve postoperatif görüntüler anatomik referans noktaları kullanılarak üst üste bindirildi. Sapma, koronal giriş noktası, apikal bitiş noktası ve açısal sapma üzerinden ölçüldü. Sonuçların analizinde tek yönlü Kolmogorov-Smirnov testi ve Mann Whitney-U testi kullanıldı. Bulgular: Dijital planlama ile model arasında koronal giriş noktası (p=0.029) ve açısal sapmada (p=0.043) anlamlı bir fark bulunurken, apikal bitiş noktasında anlamlı bir fark gözlenmedi. Buna ek olarak, anterior ve posterior implantlar arasında koronal giriş noktasında anlamlı bir fark bulundu. (p=0.028) Sonuç: Dijital planlama, zigomatik implantların sayısını, uzunluğunu ve ideal konumunu önceden belirlemeyi mümkün kılarak, anatomik oluşumlara hasar riskini azaltmakta ve zigomatik kemiğin daha iyi kullanılmasını sağlamaktadır. Preoperatif modelleme ise detaylı bir anatomik inceleme sunarak hasta özelinde bir tedavi planı oluşturulmasına yardımcı olmaktadır. Koronal giriş noktasının doğru belirlenmesi, apikal sapmayı etkileyebileceğinden özellikle posterior implantlarda oldukça önemlidir.
