RAMAZAN AKDEMİR, NESLİHAN EBRU ERYAŞAR, KUDRET ÇELİK, AŞKIN GÜNGÜNEŞ, HAKAN CİNEMRE, CEMİL BİLİR, NERMİN AKDEMİR, HARUN KILIÇ
Turkish Journal of Medical Sciences - 2009;39(4):629-633
Amaç: Hipertiroidide olduğu gibi hipotirodide de kardiyak ritim bozuklukları görülebilir. Bu çalışmada, hipotiridili hastalarda atriyal fibrilasyon riskini incelemek amacıyla P dalga dispersiyonunu hesapladık. Yöntemler: Ocak 2008- Mayıs 2008 tarihleri arasında ilk kez hipotiroidi tanısı alan 75 hasta ve 40 kontrol hasta çalışmaya alındı. Her hastaya ekokardiyografi ve elektrokardiyografi incelemeleri yapıldı. Gruplarda istatistiki anlamdaP dalga dispersiyonu, Maksimum P Dalga süresi ve Minimum P Dalga süresi karşılaştırıldı. Sonuçlar: Gruplar ekokardiyografi ve ekg bulguları benzerdi. P dalga dispersiyonu hipotiroidi grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha yüksekti (31.9±9.3 ms; 26.5±9.4 ms, p= 0.003). Minimum P dalga süresi kontrol gurubuna göre hipotiroidi grubunda anlamlı olarak daha kısaydı (63.8±9.2 ms ; 68 ± 9.2, p= 0.026.). Maksimum P dalga süresi bakımından gruplar arasında anlamlı bir fark yoktu (95.4±12.3; 94.7±8.7, p.0, 74). Sonuç: Yeni tanı konmuş klinik hipotiroidi hastalarında artmış P dalga dispersiyonu artmıştır. Bu çalışma klinik hipotiroidi hastalarında P dalga dispersiyonunu inceleyen ilk çalışmadır. Bizim bulgularımızın, bu önemli problemin olası mekanizmalarına anlamlı katkı sağlayacağına inanıyoruz.
