BURCU PARLAK
Journal of Contemporary Medicine - 2024;14(5):280-285
DNA onkojenik virüsleri arasında kutanöz ve mukozal yüzeylerde epitel proliferasyona neden olan Human papillomavirus bulunur. Human papillomavirus, cinsel yolla bulaşan en yaygın enfeksiyondur. Cilt veya mukoza arasındaki temas yoluyla yayılır, ayrıca kutanöz veya mukozal hasar yoluyla vücuda girer. Doğum sırasında anneden bebeğe dikey geçiş olasılığı vardır ancak, nadirdir. Genellikle asemptomatik olmasına ve bağışıklık sistemi tarafından kolayca bertaraf edilmesine rağmen kansere neden olabilir. Baş ve boyun mukozal bölgeleri, servikal ve anogenital bölgelerin kanserleri Human papillomavirus ile ilişkili kötü huylu lezyonlara örnektir. Ayrıca rekurren respiratuvar papillomatozis ve ano-genital siğiller gibi benign rahatsızlıklarla da bağlantılıdır. Hem erkekler hem de kadınlar yaşamları boyunca en az bir kez enfeksiyona yakalanma konusunda eşit riske sahiptir. Human papillomavirus’e karşı en önemli korunma yöntemleri eğitim ve aşılamadır. Birkaç on yıl içinde, etkili ulusal aşılama programları olan ülkelerin serviks kanserini ortadan kaldıracağı tahmin ediliyor. Serviks kanseri, sistematik tarama ve bağışıklama programları olmayan az gelişmiş ülkelerde önde gelen bir morbidite ve mortalite kaynağı olmaya devam etmektedir. Türkiye’de serviks kanseri taraması rutin bir işlemdir ve Sağlık Bakanlığı tarafından ulusal aşılama takvimine Human papillomavirus aşısını dahil etmek için çalışmalar sürmektedir. Bu inceleme, evrensel Human papillomavirus aşılama kapsamına ulaşmada karşılaşılan zorluklardan bazılarını ve dolayısıyla serviks kanserinin ortadan kaldırılmasını tartışmanın yanı sıra, Human papillomavirus aşısının etkinliği ve güvenliği konusunda farkındalığı artırmayı amaçlamaktadır.