HARUN YILDIZ, ASLI ÇELEBİ TAYFUR
Çocuk Enfeksiyon Dergisi - 2023;17(3):156-161
Giriş: Bölgemizdeki çocuklarda idrar yolu enfeksiyonlarında (İYE) sık rastlanan mikroorganizmalar, bunların antibiyotik duyarlılığı ve direnç paternlerinin saptanması ve bulgularımıza göre bölgemiz için ampirik antibiyotik tedavi seçeneklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: 2015-2020 yılları arasında Ankara Keçiören Eğitim ve Araştırma Hastanesi Pediyatri Kliniğinde idrar yolu enfeksiyonu tanısıyla takip ve tedavi edilen çocuk hastaların, idrar kültür sonuçları ve antibiyogramları retrospektif değerlendirildi. Direnç değişimleri ile hastanın şikayet, semptom ve demografik özellikleri arasındaki ilişkinin SPSS programıyla istatistiksel olarak anlamlı olup olmadığına bakıldı. Bulgular: Çalışmaya 416 olgu (kız/erkek= 246/170) dahil edildi. Olguların 295 (%70.9)’inde sistit, 107 (%25.7)’sinde akut piyelonefrit ve 14 (%0.2)’ünde ürosepsis tanısı mevcuttu. Ayrıca olguların 31 (%7.4)’inde tekrarlayan İYE vardı. Hastaların 43 (%10.3)’ünün idrar kültürü antibiyotik duyarlılık testlerinde hiçbir antibiyotiğe direnç bulunmazken, 139 (%33.4) olguda bir tane antibiyotiğe, 169 (%40.6) olguda 2-5 antibiyotiğe ve 65 (%15.6) olguda >5 antibiyotiğe karşı direnç saptandı. Genişletilmiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL) direncinde, yıllar arasında özellikle 2019 senesinde istatistiksel anlamlı fark saptandı (p< 0.001) ve bu fark ürogenital anomalisi olan ve/veya vezikoüretral reflüsü olan hastalarda belirgindi. Sonuç: Başta sefalosporinlere karşı olmak üzere birçok antibiyotik türüne karşı Klebsiella pneumoniae yıldan yıla istatistiksel olarak anlamlı direnç geliştirmiştir. VUR gibi üregenital anomalilerin olması direnç gelişimi için anlamlı bir risk faktörüdür.
