DİLAN DEMİRTAŞ KARAOBA , BURCU TALU
İnönü Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu Dergisi - 2024;12(3):813-828
Bu çalışmada amaç fizyoterapistlerin çalışma postürü ile ağrı, vücut farkındalık düzeyi, kronik yorgunluk ve depresyon düzeyi arasındaki ilişkinin incelenmesi ve bu parametrelerin çalışılan kuruma bağlı olup olmadığını belirlemektir. 24-52 yaş arası randomize seçilen 93 fizyoterapist kurumlarına göre Rehabilitasyon merkezleri/hastane olmak üzere iki gruba ayrıldı. Çalışma postürü Ovako Çalışma Postürü Analiz Sistemi (OWAS), ağrı genişletilmiş NORDİC kas iskelet sistemi anketi (NMQ-E) ve Vizüel Analog Skala (VAS), vücut farkındalık düzeyi Vücut Farkındalık Anketi (BAQ), kronik yorgunluk Kronik Yorgunluk Sendromu Öz Değerlendirme Formu (CFS), depresyon düzeyi Beck Depresyon Envanteri (BDI) ile değerlendirildi. OWAS-bacak postürü ile NMQ-E-ayak bileği ağrısı (r=-0.238) arasında, OWAS-sırt postürü-kol postürü-eylem sınıfı ile VAS (r1=0.25; r2=-0.27; r3=0.23) arasında ve OWAS-sırt postürü-eylem sınıfı ile BDI (r1=0.25; r2=0.26) arasında ilişki bulundu (p<0.05). Bununla birlikte farklı alanlarda çalışan fizoterapistlerin sadece OWAS-sırt postürü-eylem sınıfı ve BDI sonuçları arasında anlamlı fark olduğu bulundu (p<0.05). Fizyoterapistlerde çalışma postürünün ağrı ve depresyon düzeyini etkilediği; rehabilitasyon merkezlerinde çalışan fizyoterapistlerin depresyon düzeylerinin daha yüksek olduğu ve daha zorlayıcı sırt postürlerini kullandığı görüldü.
