ALİ ATAN, ÖZER GÜZEL
Ortadoğu Tıp Dergisi - 2013;5(2):103-106
Toplumsal ve sosyokültürel farklılıklar hastaların cinsel fonksiyonlar ile ilgili sorunlarını dile getirmesini güçleştirmektedir. Gerek utanmaları gerekse erektil disfonksiyonu yaşlanmanın doğal bir sonucu olarak kabul etmeleri nedeniyle hastalar mevcut şikayetlerini kolayca ifade edemezler. Ayrıca erektil disfonksiyonun yaygın olduğunu ve tedavisinin büyük oranda mümkün olduğunu bilmezler. Tüm bu sebeplerle hastalar cinsel işlevler ile ilgili sorunlarının hekimler tarafından fark edilmesini ve sorgulanmasını beklerler. Hekimler de sorun odaklı çalışma tarzlarından dolayı cinsel işlevler ile ilgili sorunları çoğunlukla sorgulamamaktadırlar. Bunun yanında bazı hekimler erektil disfonksiyonun yüksek morbidite ve mortaliteye sahip diğer hastalıklara göre daha az önemli olduğunu düşünürler. Oysaki erektil disfonksiyon diyabet, koroner arter hastalığı, depresyon gibi diğer ciddi hastalıkların bir komponenti ve hatta ilk bulgusu olabilir. Ayrıca erektil disfonksiyon her yaşta görülebilen bir sorundur. Yapılan çalışmalarda 40 yaş üstü erkeklerde yaklaşık %52-69, 40 yaş altı erkeklerde yaklaşık %25-30 düzeylerinde saptanmıştır. Her yaşta görülebilmesi, ciddi komorbiditeye sahip hastalıklar ile yakın ilişkisi, her iki cinsiyeti etkilemesi, kolay tanı konulabilir ve tedavisinin büyük oranda mümkün olması nedeni ile erektil disfonksiyon başta aile hekimleri olmak üzere tüm hekimler tarafından sorgulanması gereken önemli bir sağlık sorunudur.
