HAYATİ EREN, MUHAMMED BAHADIR OMAR, LÜTFİ ÖCAL
Archives of the Turkish Society of Cardiology - 2021;49(6):430-438
AMAÇ Son yıllarda, epikardiyal yağ dokusu (EFT) ile atriyal fibrilasyon (AF) gelişimi arasında güçlü bir ilişki bulunmuştur. Ayrıca farklı klinik durumlarda EFT’nin kardiyak artimi gelişimi için bir prediktör olduğu gösterilmiştir. Bununla birlikte, mevcut literatürde ST segment yükselmesiz miyokart enfarktüsü (NSTEMI) olan hastalarda AF’nin gelişiminde EFT kalınlığının rolü çalışılmamıştır. Bu çalışmada NSTEMI’li hastalarda EFT kalınlığı ile hastanede takip sırasında yeni başlangıçlı AF gelişimi arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. YÖNTEMLER Bu çalışmaya NSTEMI tanısı konmuş 493 ardışık hasta dahil ettik. Hastane içi izlemde 68 hastada AF gelişti ve kalan 425 hasta kontrol grubu olarak belirlendi. NSTEMI için miyokart enfarktüsünde tromboliz (TIMI) risk skoru hesaplandı. Tüm klinik, ekokardiyografik ve laboratuvar parametreler iki grup arasında karşılaştırıldı. BULGULAR AF grubunda kontrollere göre EFT kalınlığı daha yüksekti (p<0.001). AF grubunda TIMI risk skoru daha yüksekti (p<0.001). Lojistik regresyon analizi, EFT’nin AF gelişimi için bağımsız belirleyici olduğunu gösterdi (OR: 3.521, %95 CI 1.616-6.314, p<0.001). SONUÇ EFT kalınlığı daha yüksek olan NSTEMI hastalarında AF ortaya çıkışı daha sık gözlenmiştir. EFT, NSTEMI hastalarında AF’nin önemli bir belirleyicisidir.
