Türk Medline
Dokran

TÜRKİYE’DEKİ BAZI KAMU HASTANELERİNİN ANESTEZİ UZMANI, ANESTEZİ VE YOĞUN BAKIM EKİPMANI AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

ZEHRA İPEK ARSLAN, MEHMET ERTARGIN, CAVİT IŞIK YAVUZ, HÜLYA YILMAZ YANAL, YEŞİM ŞENAYLI, ZEHRA NUR BAYKARA, MİNE SOLAK

The Turkish Journal of Anaesthesiology and Reanimation - 2015;43(4):217-224

Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon AD, Kocaeli, Türkiye

 

GİRİŞ ve AMAÇ: Dünyada her yıl 230 milyon insan anestezi ile büyük cerrahi girişime alınmakta ve 7 milyonu ciddi komplikasyonlarla sonuçlanmaktadır. Anestezi sırasında hasta güvenliğinin arttırılabilmesi ve güvenli bir cerrahi için monitörizasyon ve ekipman önemli bir yere sahiptir. YÖNTEM ve GEREÇLER: Türkiye istatistiki olarak 12 Eurostat-NUTS bölgesinden ve 26 alt bölgeden oluşmaktadır. Tanımlayıcı tipteki bu çalışmaya bu bölgelerdeki toplam 303 hastane dahil edildi. Bu hastanelere Ekim 2012 ile Ağustos 2013 tarihleri arasında telefonla ulaşıldı. Hastanenin anestezi uzmanı veya anestezi teknisyenlerinden herhangi birinin mail adresine veri toplama formumuz gönderildi ve yine elektronik ortamda doldurarak araştırmacılara iletmeleri istendi. BULGULAR: Üç yüz üç hastanenin 221 tanesinden (%73) veri elde edilebildi. Bu hastanelerin 13 tanesi üniversite, 10 tanesi eğitim araştırma, 21 tanesi il devlet ve 177 tanesi ise ilçe devlet hastanesiydi. İlçe devlet hastanelerinden 114 tanesinde anestezi uzmanı, ameliyathane ve yoğun bakım ünitesi yoktu. Aktif olarak çalışmakta olan ameliyathanelerden %61 oranında anestezistler sorumluydu. Bunların %97’sinde her odada elektrokardiyogram, kalp hızı, noninvazif kan basıncı ve satürasyon izlemi yapılabilmekteydi. Soluk sonu karbondioksit ameliyathanelerin %91’inde en az bir odada yapılabilmekteydi. Ancak sözkonusu her odada soluk sonu karbondioksit monitörizasyonuna gelince, bu oran %63’e düşmekteydi. Bu ameliyathanelerin %6’sında defibrilatör yoktu. Hastanelerin %33’ünde erişkin yoğun bakım ünitesi ve %32,4’ünde pediyatrik yoğun bakım üniteleri bulunmakta ve bu ünitelerin sorumluluğu %91,4 oranında anestezistler tarafından yürütülmekteydi. Yoğun bakım ünitelerinin %54,3’ünde soluk sonu karbondioksit monitörize edilebilmekte, gerektiğinde %68,4’ünde invazif monitörizasyon uygulanabilmektedir. TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastanelerin anestezi ve yoğun bakım altyapıları açısından farklı donanımlarda olduğu görülmektedir. Bu farklılıkların giderilmesinin, hizmet kalitesinin iyileştirilmesi ve hasta güvenliğinin sağlanması açısından önemli bir adım olacağı kanaatindeyiz.